Τα 15 καλύτερα διηγήματα (για να μάθουν με ανάγνωση)
Σε όλη την ιστορία και από την εφεύρεση της γραφής, υπήρξαν πολλά παραδείγματα συγγραφέων που έδωσαν ελεύθερη φρίκη στη φαντασία τους για να εκφράσουν τα συναισθήματα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Πολλοί από αυτούς έχουν εκφράσει διαφορετικές πεποιθήσεις, αξίες και τρόπους να κάνουν ή να ζήσουν, μερικοί, ακόμη και σε ένα μικρό διάστημα.
Πρόκειται για διηγήματα, εξαιρετικής αξίας , της οποίας σε αυτό το άρθρο σας προσφέρουμε ένα δεκαπενθήμερο για να μάθετε με ανάγνωση.
- Σχετικό άρθρο: "Οι 10 πιο ενδιαφέροντες ιαπωνικοί θρύλοι"
15 διηγήματα για να μάθουν
Στη συνέχεια σας αφήνουμε συνολικά δεκαπέντε παραδείγματα διηγήσεων και μικρο ιστοριών, πολλά από τα οποία έχουν επεξεργαστεί από μεγάλους συγγραφείς από διαφορετικές εποχές , και τα οποία ασχολούνται με μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων.
1. Η ιστορία του γαλακτοπαραγωγού
"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια νεαρή γαλακτοπαραγωγός που έφερε ένα κουβά γάλακτος στο κεφάλι της, στο δρόμο προς την αγορά για να την πουλήσει. Στην πορεία ο νέος ονειροπόλος φανταζόταν τι θα μπορούσε να επιτύχει με το γάλα. Σκέφτηκε ότι στην πρώτη θέση και με τα χρήματα από την πώληση θα αγόραζε ένα καλάθι με αυγά, τα οποία κάποτε έκλειναν θα του επέτρεπαν να δημιουργήσει ένα μικρό αγρόκτημα κοτόπουλου. Μόλις μεγάλωσαν, μπορούσαν να τα πουλήσουν, κάτι που θα τους έδινε χρήματα για να αγοράσουν ένα χοιρίδιο.
Μόλις αυτό το ζώο αυξανόταν, η πώληση του ζώου θα αρκούσε για να αγοράσει ένα μοσχάρι, με το γάλα από το οποίο θα εξακολουθούσε να παίρνει οφέλη και με τη σειρά του θα μπορούσε να έχει μοσχάρια. Ωστόσο, ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά τα πράγματα, η κοπέλα σκόνταψε, γεγονός που προκάλεσε την πτώση του στάμνα στο έδαφος και το σπάσιμο. Και μαζί του, τις προσδοκίες του απέναντι σε αυτό που θα μπορούσε να κάνει με αυτό. "
Αυτή η ιστορία, αυτό έχει εκδόσεις του Aesop και του La Fontaine (η τελευταία είναι αυτή που αντικατοπτρίσαμε), μας διδάσκει την ανάγκη να ζήσουμε στο παρόν και ότι αν και πρέπει να ονειρευόμαστε, πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι αυτό δεν αρκεί για να επιτύχουμε τους σκοπούς μας. Αρχικά, είναι μια μικρή ιστορία που μας προειδοποιεί να είμαστε προσεκτικοί ώστε αυτή η φιλοδοξία να μην μας κάνει να χάσουμε την αίσθηση μας.
Ομοίως, σε ορισμένες προσαρμογές περιλαμβάνεται επίσης ένας μεταγενέστερος διάλογος μεταξύ του γαλακτοπαραγωγού και της μητέρας της , που του λέει ότι, χάρη σε παρόμοιες φαντασιώσεις, θα μπορούσε να καταφέρει να δημιουργήσει ένα αγρόκτημα: στην περίπτωση αυτή αντανακλάται ότι πρέπει να ονειρευόμαστε και να φιλοδοξούμε αλλά να φροντίζουμε τι κάνουμε για να πετύχουμε τους στόχους, εκτός από το να μην το εγκαταλείψουμε πριν από την πρώτη παύση εμπόδιο
2. Υποψία
"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας ξυλουργός που κάποια μέρα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε το τσεκούρι του. Με έκπληξη και με δάκρυα στα μάτια του, βρήκε τον πλησίον κοντά στο σπίτι του, ο οποίος, όπως πάντα, τον χαιρέτησε χαμογελώντας και ευγενικά.
Ενώ έμπαινε στο σπίτι του, ο ξυλουργός ξαφνικά άρχισε να υποψιάζεται και πίστευε ότι ίσως ήταν ο γείτονας που είχε κλέψει το τσεκούρι. Στην πραγματικότητα, τώρα που σκέφτηκε ότι το χαμόγελό του φάνηκε νευρικό, είχε μια περίεργη εμφάνιση και θα είπε ακόμη και ότι τα χέρια του κουνώντας. Λοιπόν, ο γείτονας είχε την ίδια έκφραση με έναν κλέφτη, περπάτησε σαν κλέφτης και μίλησε σαν κλέφτης.
Όλα αυτά σκέφτηκαν τον ξυλουργό, όλο και περισσότερο πεπεισμένο ότι βρήκε τον ένοχο της κλοπής, όταν συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι τα βήματα του τον είχαν οδηγήσει πίσω στο δάσος όπου ήταν το προηγούμενο βράδυ.
Ξαφνικά, σκόνταψε κάτι σκληρά και έπεσε. Όταν κοίταξε στο έδαφος ... βρήκε το τσεκούρι του! Ο ξυλογλύπτης επέστρεψε στο σπίτι του με το τσεκούρι, μετανόησε τις υποψίες του και όταν είδε ξανά τον γείτονά του είδε ότι η έκφρασή του, ο περίπατος και ο τρόπος ομιλίας ήταν (και ήταν πάντα) τα ίδια όπως πάντα ».
Αυτή η σύντομη ιστορία, η οποία είναι μέρος πολλών παραδόσεων αλλά προφανώς έχει την προέλευσή της στην Κίνα, μας βοηθά να μάθουμε μερικές φορές οι σκέψεις και οι υποψίες μας μας κάνουν να έχουμε διαστρεβλωμένες αντιλήψεις για την πραγματικότητα , έχοντας τη δυνατότητα να παρερμηνεύσει τις καταστάσεις και τους ανθρώπους με μεγάλη ευκολία. Επίσης, μας διδάσκει να μην κατηγορούμε τον καθένα χωρίς να έχουμε πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία για το τι τον κατηγορούμε.
3. Η χήνα που βάζει τα χρυσά αυγά
"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν μερικοί αγρότες που κάποια μέρα ανακάλυψαν σε μια από τις φωλιές όπου τα κοτόπουλα έφτιαξαν ένα στερεό χρυσό αυγό. Το ζευγάρι παρατηρούσε ότι το πουλί παρήγαγε μια τέτοια θαυμαστή μέρα με τη μέρα, αποκτώντας καθημερινά ένα χρυσό αυγό.
Αντικατοπτρίζοντας σε ποια ήταν αυτή που έκανε την εν λόγω κότα είχε αυτή την ικανότητα, υποψιάζονταν ότι είχε χρυσό μέσα σε αυτήν. Για να το ελέγξουν και να πάρουν όλο το χρυσό ταυτόχρονα, σκότωσαν το κοτόπουλο και το άνοιξαν, ανακαλύπτοντας με έκπληξή τους ότι μέσα στο θαυμαστό πουλί ήταν ίσο με τους άλλους. Και συνειδητοποίησαν επίσης ότι, με τη φιλοδοξία τους, είχαν καταργήσει αυτό που τους εμπλουτίζει ».
Αυτός ο μύθος, που συνδέεται με τον Aesop, αλλά και εκδομένος από συγγραφείς όπως η Samariaga ή η La Fontaine και που μερικές φορές μιλάει για κοτόπουλο και σε άλλα χήνα, μας διδάσκει τη σημασία της απόληξης της απληστίας , επειδή μπορεί να μας οδηγήσει να χάσουμε αυτό που έχουμε.
- Ίσως σας ενδιαφέρει: "Οι 10 καλύτεροι ισπανικοί θρύλοι (αρχαίοι και τρέχοντες)"
4. Ο πλοίαρχος Zen
"Μια φορά κι έναν καιρό, κατά τη διάρκεια ενός εμφυλίου πολέμου σε φεουδαρχικές περιόδους, μια μικρή πόλη όπου ζούσε ένας δάσκαλος Ζεν. Μια μέρα, τα νέα έφτασαν σε αυτούς ότι ένας τρομακτικός στρατηγός κατευθυνόταν προς την κατεύθυνση του να εισβάλει και να πάρει την περιοχή. Την ημέρα πριν από την άφιξη του στρατού, ολόκληρο το χωριό έφυγε, με εξαίρεση τον παλιό δάσκαλο. Όταν έφτασε ο στρατηγός, αφού βρήκε το χωριό σχεδόν ερημωμένο και γνώριζε την ύπαρξη του γέρου, διέταξε τον δάσκαλο του Zen να εμφανιστεί ενώπιον του, αλλά δεν το έκανε.
Ο στρατηγός πήγε γρήγορα στο ναό όπου ο δάσκαλος αναπαύεται. Εξαγνισμένος, ο στρατηγός έριξε το σπαθί του και το κράτησε στο πρόσωπό του, φωνάζοντας σε αυτόν, αν δεν συνειδητοποίησε ότι απλά στέκεται μπροστά σε όποιον μπορεί να τον διασχίσει σε μια στιγμή. Ήσυχα, ο παλιός δάσκαλος απάντησε ότι ο στρατηγός ήταν ακριβώς μπροστά σε κάποιον που μπορούσε να περάσει σε μια στιγμή. Ο γενικός, έκπληκτος και μπερδεμένος, τελείωσε με την κλίση και την έξοδο από τον τόπο. "
Αυτό το διήγημα αντικατοπτρίζει την ποιότητα του συναισθηματικού αυτοέλεγχου και την αξία της ικανότητας να παραμείνει ήρεμη σε κάθε περίπτωση . Το θέμα είναι ότι οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε μας ανά πάσα στιγμή, και να διαταραχθεί από αυτό δεν μας οδηγεί σε τίποτα.
5. Η αλεπού και τα σταφύλια
"Υπήρχε μια φορά μια αλεπού που περπάτησε, διψασμένος, μέσα από το δάσος. Καθώς το έκανε, είδε ένα τσαμπί σταφύλι στην κορυφή ενός κλαδιού δέντρου, το οποίο ήθελε αμέσως να εξυπηρετήσει για να αναζωογονήσει τον εαυτό του και να σβήσει τη δίψα του. Η αλεπού προσέγγισε το δέντρο και προσπάθησε να φτάσει στα σταφύλια, αλλά ήταν πολύ ψηλά. Αφού προσπάθησε ξανά και ξανά χωρίς επιτυχία, η αλεπού τελικά εγκατέλειψε και αποχώρησε. Βλέποντας ότι ένα πουλί είχε δει ολόκληρη τη διαδικασία, ειπώθηκε φωναχτά ότι δεν ήθελε πραγματικά τα σταφύλια, δεδομένου ότι δεν ήταν ακόμα ώριμα, και ότι στην πραγματικότητα η προσπάθεια να τους φτάσει σταμάτησε όταν έμαθε ».
Μια άλλη ενδιαφέρουσα σύντομη ιστορία με τη μορφή ενός μύθου που μας διδάσκει ότι προσπαθούμε συχνά να πείσουμε τον εαυτό μας να μην θέλει κάτι και μάλιστα να έρθει να το περιφρονεί, γιατί δυσκολεύεται να το φτάσει.
6. Ο λύκος και ο γερανός
"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας λύκος ο οποίος, τρώγοντας κρέας, υπέστη ένα μπλοκάρισμα ενός οστού στο λαιμό του. Αυτό άρχισε να φουσκώνει και να προκαλεί μεγάλο πόνο, τρέχοντας τον απελπισμένο λύκο προσπαθώντας να το βγάλει ή να βρει βοήθεια. Κατά τη διάρκεια του δρόμου του βρήκε γερανό, στον οποίο αφού εξήγησε την κατάσταση, ζήτησε βοήθεια για να του δώσει ό, τι ζήτησε. Αν και δεν πίστευε, ο γερανός έγινε αποδεκτός με την προϋπόθεση ότι ο λύκος εκπληρώνει τη συμφωνία. Το πουλί προχώρησε να εισάγει το κεφάλι του κάτω από το λαιμό του, να πάρει το κόκαλο να απογειωθεί. Αποσύρθηκε και παρακολούθησε όπως ο λύκος ανέκτησε, τώρα μπορεί να αναπνεύσει κανονικά, μετά από τον οποίο του ζήτησε να εκπληρώσει την υπόσχεσή του. Ωστόσο, ο λύκος απάντησε ότι η αρκετή ανταμοιβή δεν το είχε καταβροχθίσει, παρά το γεγονός ότι το είχε ανάμεσα στα δόντια του. "
Αυτός ο μύθος του Αισώπου (αν και υπάρχει και μια έκδοση στην παράδοση της Ινδίας στην οποία αντί του λύκου το ζώο που κινδυνεύει είναι λιοντάρι), μας διδάσκει ότι δεν μπορούμε πάντα να εμπιστευόμαστε τι μας λένε και υποσχόμαστε , δεδομένου ότι θα υπάρξει κάποιος που θα είναι αχάριστος ή ακόμα και ποιος θα ψέμα και θα μας χειριστεί για να επιτύχει τους σκοπούς τους χωρίς να αξιολογήσει τις δικές του προσπάθειες.
7. Ο γέρος, το αγόρι και ο γάιδαρος
"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας παππούς και ένας εγγονός που αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι μαζί με ένα γάιδαρο. Αρχικά ο γέρος είχε βάλει το παιδί στο ζώο, έτσι ώστε να μην κουραστεί. Ωστόσο, κατά την άφιξή τους σε ένα χωριό, οι ντόπιοι άρχισαν να σχολιάζουν και να επικρίνουν ότι ο γέρος έπρεπε να πάει στο πόδι, ενώ το νεώτερο, πιο ζωτικό παιδί ήταν τοποθετημένο. Η κριτική έκανε ο παππούς και ο εγγονός να αλλάξουν τελικά τις θέσεις, τώρα ο γέρος που οδηγούσε στο γάιδαρο και το αγόρι περπατώντας δίπλα του.
Ωστόσο, καθώς περνούσαν από ένα δεύτερο χωριό, οι ντόπιοι φώναζαν στον ουρανό ότι το φτωχό παιδί περπατούσε ενώ ο μεγάλος άντρας ήταν άνετα συναρμολογημένος. Τότε και οι δύο αποφάσισαν να οδηγήσουν στο ζώο. Αλλά όταν έφθασαν σε ένα τρίτο χωριό, οι χωρικοί επέκρινε και τους δύο, κατηγορώντας τους ότι υπερφόρτωσαν το φτωχό γαϊδούρι.
Πριν από αυτό, ο γέρος και ο εγγονός του αποφάσισαν να πάνε και με τα πόδια, περπατώντας δίπλα στο ζώο. Αλλά σε ένα τέταρτο χωριό τους γέλασαν, αφού είχαν ένα βουνό και κανένας από αυτούς δεν ταξίδεψε σε αυτό. Ο παππούς εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να δείξει στον εγγονό του το γεγονός ότι, ό, τι και αν έκαναν, θα υπήρχε πάντα κάποιος που θα αισθανόταν κακός και ότι αυτό που ήταν σημαντικό δεν ήταν αυτό που είπαν οι άλλοι, αλλά αυτό που πίστευαν στον εαυτό τους ».
Αυτή η παραδοσιακή ιστορία μας διδάσκει να το θυμόμαστε αυτό πρέπει να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας , και ότι ό, τι κάνουμε, θα υπάρξει κάποιος που δεν μας αρέσει και μας επικρίνει: δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους και δεν πρέπει να εμμονή για να ευχαριστήσουμε τον γείτονά μας.
8. Κρυμμένη ευτυχία
"Στην αρχή του χρόνου, προτού η ανθρωπότητα κατοικήσει τη Γη, οι διάφοροι θεοί συναντήθηκαν για να προετοιμάσουν τη δημιουργία του ανθρώπου, στην εικόνα και την ομορφιά του. Ωστόσο, ένας από αυτούς συνειδητοποίησε ότι αν γινόταν ακριβώς όπως τους, θα δημιουργούσαν πραγματικά νέους θεούς, με τους οποίους έπρεπε να αφαιρέσουν κάτι με τέτοιο τρόπο ώστε να διαφοροποιούνται από αυτούς. Μετά από προσεκτική σκέψη, ένας άλλος από τους ανθρώπους πρότεινε να πάρει την ευτυχία τους και να την κρύψει σε ένα μέρος όπου δεν θα μπορούσαν ποτέ να το βρουν.
Ένας άλλος από αυτούς πρότεινε να το κρύψει στο ψηλότερο βουνό, αλλά συνειδητοποίησαν ότι με τη δύναμη, η ανθρωπότητα θα μπορούσε να ανυψωθεί και να την βρει. Ένας άλλος πρότεινε να την κρύψουν κάτω από τη θάλασσα, αλλά επειδή η ανθρωπότητα θα είχε περιέργεια, θα μπορούσε να χτίσει κάτι για να φτάσει στα βάθη της θάλασσας και να το βρει. Ένα τρίτο πρότεινε να φέρει την ευτυχία σε ένα μακρινό πλανήτη, αλλά άλλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εφόσον ο άνθρωπος θα έχει νοημοσύνη, θα είναι σε θέση να κατασκευάσει διαστημικό σκάφος που μπορεί να φτάσει σε αυτόν.
Ο τελευταίος από τους θεούς, που είχε παραμείνει σιωπηλός μέχρι τότε, πήρε το λόγο για να δείξει ότι γνώριζε ένα μέρος όπου δεν θα το βρούσε: πρότεινε να κρύβουν την ευτυχία μέσα στον άνθρωπο, έτσι ώστε να είναι τόσο απασχολημένος κοιτάζοντας έξω Ποτέ δεν θα το βρω. Όλοι συμφωνούν με αυτό, το έκαναν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος ξοδεύει τη ζωή του αναζητώντας ευτυχία, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι πραγματικά στον εαυτό του. "
Αυτή η όμορφη ιστορία με τη μορφή μιας ιστορίας αντικατοπτρίζει κάτι που είναι πολύ παρόν στη σημερινή κοινωνία: Συνήθως αναζητούμε την ευτυχία σαν να ήταν κάτι εξωτερικό που μπορούμε να φτάσουμε, όταν στην πραγματικότητα το βρίσκουμε ακριβώς όταν δεν το ψάχνουμε αλλά απολαμβάνουμε το εδώ και τώρα.
9. Το θύμα του πτηνού της καλοσύνης
"Υπήρχε κάποτε γλάρος, που κατέβηκε σε ένα από τα προάστια της πρωτεύουσας του Lu. Ο μαρκήσιος της περιοχής προσπάθησε να διασκεδάσει και να τον υποδεχτεί στο ναό, προετοιμάζοντας γι 'αυτήν την καλύτερη μουσική και τις μεγάλες θυσίες. Ωστόσο, το πουλί ήταν αναισθητοποιημένο και λυπημένο, χωρίς γεύση κρέατος ή κρασιού. Τρεις ημέρες αργότερα πέθανε. Ο Μαρκήσιος του Λου σκότωσε τον γλάρο όπως θα ήθελε να είναι, όχι όπως το πουλί θα ήθελε "
Αυτή η σύντομη ιστορία μας λέει κάτι πολύ σημαντικό: συχνά δεν λαμβάνουμε υπόψη ότι οι ανάγκες και τα γούστα μας δεν πρέπει να είναι ίδιες με αυτές των άλλων (και στην πραγματικότητα μπορεί να είναι άμεσα αντίθετες με τις δικές μας) ότι δίνουμε προσοχή σε αυτό που χρειάζεται ο άλλος για να μπορέσει να τον βοηθήσει ή να τον διασκεδάσει αληθινά.
10. Το χαμένο άλογο του σοφού γέρου
"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας παλιός αγρότης μεγάλης σοφίας, που ζούσε με το γιο του και που είχε ένα άλογο. Μια μέρα ο βράχος δραπέτευσε από τον τόπο, κάτι που έκανε τους γείτονες να τους παρηγορήσουν για την κακή τύχη τους. Αλλά πριν από τα λόγια του παρηγοριά, ο παλιός αγρότης απάντησε ότι το μόνο αληθινό είναι ότι το άλογο είχε δραπετεύσει και αν αυτό ήταν καλή ή κακή τύχη θα ήταν ο χρόνος που θα υπαγόρευε.
Λίγο μετά το άλογο επέστρεψε με τους ιδιοκτήτες του, συνοδευόμενος από μια όμορφη φοράδα. Οι γείτονες έτρεξαν για να τον συγχαρώ για την καλή του τύχη. Ωστόσο, ο γέρος απάντησε ότι στην πραγματικότητα το μόνο που ήταν σίγουρο ήταν ότι το άλογο είχε επιστρέψει με την φοράδα και αν αυτό ήταν κακό ή καλό, θα έλεγε ο χρόνος.
Αργότερα ο γιος του αγρότη προσπάθησε να τοποθετήσει την φοράδα, ακόμα άγρια, έτσι ώστε έπεσε από τη σέλα και έσπασε το πόδι του. Σύμφωνα με τον γιατρό, η ρουτπούρα θα προκαλούσε μόνιμη λιποθυμία. Οι γείτονες επέστρεψαν στην άνεση και των δύο, αλλά και αυτή τη φορά ο παλαιός αγρότης θα κυβερνούσε ότι το μόνο που ήταν γνωστό ήταν ότι ο γιος του είχε σπάσει το πόδι του και ότι αν ήταν καλό ή κακό έπρεπε ακόμη να το δούμε.
Τέλος, μια μέρα ήρθε όταν άρχισε ένας αιματηρός πόλεμος στην περιοχή. Άρχισαν να στρατολογούν όλους τους νέους, αλλά όταν έβλεπαν το γκρέμισμα του γιου του αγρότη, οι στρατιώτες που πήγαν να τον στρατολογήσουν αποφάσισαν ότι δεν ήταν κατάλληλοι για μάχη, κάτι που τον προκάλεσε να μην προσληφθεί και να παραμείνει χωρίς μάχες.
Ο προβληματισμός που έκανε ο γέρος για να δει τον γιο του με βάση όλα όσα συνέβησαν είναι ότι τα γεγονότα δεν είναι καλά ή κακά από μόνες τους, αλλά μάλλον οι προσδοκίες μας και η αντίληψή τους για αυτά: η διαφυγή του αλόγου έφερε την φοράδα, αυτό που με τη σειρά του σήμαινε τη θραύση του ποδιού του και αυτό οδήγησε σε μια μόνιμη λιπαρότητα ήταν αυτό που έσωσε τώρα τη ζωή του. "
Αυτή η γνωστή ιστορία, αρκετά αυτονόητη, μας λέει πως η εκτίμηση και η εκτίμησή μας για το τι συμβαίνει σε εμάς μπορεί μερικές φορές να είναι προκατειλημμένη , δεδομένου ότι το ίδιο το γεγονός δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό καθαυτό και πώς αυτό που μερικές φορές βλέπουμε ως κάτι θετικό ή αρνητικό μπορεί να μας οδηγήσει σε απροσδόκητες θέσεις.
11. Ο κουτσός και οι τυφλοί
"Υπήρχε κάποτε ένας κουτσός και ένας τυφλός που περπατούσαν μαζί όταν βρήκαν ένα ποτάμι, το οποίο και οι δύο έπρεπε να περάσουν. Ο κουτσός είπε στον τυφλό ότι δεν μπορούσε να φτάσει στην άλλη ακτή, στην οποία ο τυφλός απάντησε ότι θα μπορούσε να περάσει, αλλά πριν η έλλειψη όρασης του να μπορεί να γλιστρήσει.
Πριν από αυτό, μια μεγάλη ιδέα τους συνέβη: ο τυφλός θα ήταν αυτός που θα έκανε την πορεία και θα τους κρατήσει και τα δύο με τα πόδια, ενώ ο κουτσός θα ήταν τα μάτια και των δύο και θα μπορούσε να καθοδηγήσει και τα δύο κατά τη διάρκεια της διασταύρωσης. Αναρρίχοντας τον κουτσό στην κορυφή του τυφλού, και οι δύο προχώρησαν να διασχίσουν προσεκτικά τον ποταμό, πετυχαίνοντας και κατάφερε να φτάσει στην άλλη ακτή χωρίς δυσκολία ».
Αυτή η μικρή ιστορία, η οποία έχει άλλες παραλλαγές (όπως αυτή αντί να διασχίζει ένα ποτάμι, πρέπει να ξεφύγουν από μια φωτιά), μας βοηθά να καταλάβουμε τη σημασία της συνεργασίας και της συνεργασίας με άλλους , κάτι που μας επιτρέπει να συνδυάσουμε τις δεξιότητες όλων για να επιτύχουμε ένα κοινό σχέδιο.
12. Ο θρύλος του Toro Bravo και του Blue Cloud
"Ένας θρύλος Sioux λέει ότι υπήρξε κάποτε ένα νεαρό ζευγάρι που σχηματίστηκε από τον Toro Bravo και τον Nube Azul, που αγαπούσαν ο ένας τον άλλον βαθιά. Θέλοντας να παραμείνουν ενωμένοι για πάντα, πήγαν και οι δύο στον γέροντα της φυλής για να τους δώσουν έναν λαχτάρα για να είναι πάντα μαζί.
Ο γέρος είπε στον νεαρό Blue Cloud να πάει μόνη στο βόρειο βουνό και να συλλάβει με δίχτυ το καλύτερο γεράκι που έζησε εκεί, ενώ ο Toro Bravo τον έστειλε στο νότιο βουνό για να πιάσει τον πιο ισχυρό αετό. Και οι δύο νέοι εργάστηκαν σκληρά και κατάφεραν να συλλάβουν το καθένα από τα καλύτερα πουλιά σε κάθε βουνό.
Κάτι τέτοιο, ο γέροντας τους είπε να ενώσουν μαζί τα πόδια του γερακιού και του αετού και στη συνέχεια να τα αφήσουν ελεύθερα. Έτσι έκαναν, αλλά ήταν δεμένα και τα δύο πουλιά έπεσαν στο έδαφος χωρίς να μπορούν να πετάξουν κανονικά. Μετά από πολλές προσπάθειες, οι δύο άρχισαν να επιτίθενται μεταξύ τους. Ο γέρος έκανε το ζευγάρι να το δει αυτό και του είπε ότι ο φυλακτής ήταν η μάθηση ότι έπρεπε να πετάξουν μαζί, αλλά ποτέ δεν έδεσαν αν δεν ήθελαν να καταλήξουν να πληγώνουν ο ένας τον άλλον ».
Αυτός ο μύθος για το Sioux στοχεύει να μας κάνει να δούμε ότι η αγάπη δεν σημαίνει ότι είναι πάντοτε και πάντα μαζί με το σημείο να εξαρτάται ο ένας από τον άλλο, αλλά ότι πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε τη ζωή μας αλλά να διατηρούμε την ατομικότητά μας και να μην ενθαρρύνετε τη στάση της εξάρτησης ή της αλληλεξάρτησης.
13. Η άμμος και η πέτρα
"Υπήρχαν κάποτε δύο φίλοι που περπατούσαν στην έρημο, έχοντας χάσει τις καμήλες τους και έχοντας περάσει μέρες χωρίς να δοκιμάσουν τίποτα. Μια μέρα δημιουργήθηκε ένα επιχείρημα μεταξύ των δύο, στο οποίο ένας από τους δύο απέρριψε το άλλο, διότι είχε επιλέξει την λανθασμένη διαδρομή (αν και η απόφαση ήταν κοινή) και σε ένα φόβο θυμού του έδωσε ένα χαστούκι. Ο επιτιθέμενος δεν είπε τίποτα, αλλά έγραψε στην άμμο ότι εκείνη την ημέρα ο καλύτερος φίλος του τον είχε χτυπήσει ένα χαστούκι (μια αντίδραση που έκπληκτος την πρώτη).
Αργότερα και οι δύο ήρθαν σε μια όαση, στην οποία αποφάσισαν να κολυμπήσουν. Σε αυτό ήταν όταν η πρώην επίθεση άρχισε να πνίγεται, στην οποία ο άλλος απάντησε διάσωσής του. Ο νεαρός τον ευχαρίστησε για τη βοήθεια και αργότερα, με ένα μαχαίρι, έγραψε σε μια πέτρα ότι ο καλύτερος φίλος του είχε σώσει τη ζωή του.
Ο πρώτος, περίεργος, ρώτησε τον σύντροφό του γιατί, όταν είχε κολλήσει είχε γράψει στην άμμο και τώρα το έκανε σε μια πέτρα. Ο δεύτερος χαμογέλασε και απάντησε ότι όταν κάποιος έκανε κάτι κακό, προσπάθησε να το γράψει στην άμμο, ώστε το σήμα να διαγραφεί από τον άνεμο, ενώ όταν κάποιος έκανε κάτι καλό θα προτιμούσε να το αφήσει χαραγμένο σε πέτρα, όπου θα παραμείνει για πάντα.
Αυτός ο όμορφος θρύλος αραβικής καταγωγής μας λέει ότι αυτό που πρέπει να εκτιμήσουμε και να διατηρήσουμε φρέσκο στη μνήμη μας είναι τα καλά πράγματα που κάνουν οι άλλοι , ενώ τα εμπορικά σήματα που μας αφήνουν κακά θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τα θολάσουμε και να τα συγχωρήσουμε με την πάροδο του χρόνου.
14. Η αλεπού και η τίγρη
"Υπήρχε κάποτε μια τεράστια τίγρη που κυνηγούσε στα δάση της Κίνας. Το ισχυρό ζώο συναντήθηκε και άρχισε να επιτίθεται σε μια μικρή αλεπού, η οποία απέναντι στον κίνδυνο είχε μόνο την επιλογή να καταφεύγει στην πονηριά. Έτσι, η αλεπού τον κατηγόρησε και του είπε ότι δεν ήξερε πώς να τον βλάψει αφού ήταν ο βασιλιάς των ζώων σύμφωνα με το σχέδιο του αυτοκράτορα του ουρανού.
Ανέφερε επίσης ότι αν δεν πίστευε ότι θα τον συνόδευε, έτσι θα δει πως όλα τα ζώα έφυγαν από φόβο όταν τον είδαν να φτάνει. Η τίγρη το έπραξε, παρατηρώντας μάλιστα καθώς τα ζώα διέφυγαν. Αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι αυτό δεν ήταν επειδή επιβεβαίωναν τα λόγια της αλεπούς (κάτι που η τίγρη κατέληξε να πιστεύει), αλλά στην πραγματικότητα έφυγαν από την παρουσία των αιλουροειδών ».
Αυτός ο μύθος κινεζικής καταγωγής μας διδάσκει ότι η νοημοσύνη και η πονηριά είναι πολύ πιο χρήσιμα από απλή φυσική δύναμη ή δύναμη .
15. Τα δύο γεράκια
"Υπήρχε κάποτε ένας βασιλιάς που αγαπούσε τα ζώα, τα οποία έλαβαν ως δώρο δύο δώδεκα γερά γεράκια μωρών. Ο βασιλιάς τους έδωσε σε έναν κυρίαρχο γερανό για να τα ταΐσει, να φροντίσει και να εκπαιδεύσει.Ο χρόνος πέρασε και μετά από λίγους μήνες κατά τον οποίο τα γεράκια μεγάλωναν, ο γεράκιος ζήτησε από ένα ακροατήριο με τον βασιλιά να εξηγήσει ότι αν και ένα από τα γεράκια είχε ήδη αυξηθεί κανονικά, το άλλο είχε παραμείνει στον ίδιο κλάδο από τότε που έφτασε , μη λαμβάνοντας την πτήση ανά πάσα στιγμή. Αυτό ανησύχησε πολύ τον βασιλιά, ο οποίος έστειλε για πολλούς ειδικούς να λύσουν το πρόβλημα του πουλιού. Χωρίς επιτυχία
Απελπισμένος, αποφάσισε να προσφέρει μια ανταμοιβή σε όποιον κατόρθωσε να πετάξει το πουλί. Την επόμενη μέρα ο βασιλιάς μπορούσε να δει πως το πτηνό δεν ήταν πλέον στο κλαδί του, αλλά πετούσε ελεύθερα στην περιοχή. Ο κυβερνήτης έστειλε τον συγγραφέα ενός τέτοιου μεγαλοπρεπούς, διαπιστώνοντας ότι αυτός που πέτυχε ήταν ένας νέος χωρικός. Λίγο πριν του δώσει την ανταμοιβή του, ο βασιλιάς ρώτησε πώς το είχε επιτύχει. Ο αγρότης απάντησε ότι μόλις είχε χωρίσει το υποκατάστημα, αφήνοντας το γεράκι δεν έχει άλλη επιλογή παρά να πετάξει. "
Μια σύντομη ιστορία που μας βοηθά να καταλάβουμε ότι μερικές φορές πιστεύουμε ότι είμαστε ανίκανοι να κάνουμε τα πράγματα από το φόβο, παρόλο που η εμπειρία δείχνει περισσότερο από συχνά ότι βαθιά κάτω ναι έχουμε τη δυνατότητα να τα επιτύχουμε : το πουλί δεν εμπιστεύτηκε τις δυνατότητές του να πετάξει, αλλά μόλις τεθεί σε δοκιμή δεν είχε άλλη επιλογή παρά να το δοκιμάσει, κάτι που οδήγησε στην επιτυχία.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
- Jacobs, J. (2016). Μύθοι και θρύλοι της Ινδίας. Editorial Quaterni. Μαδρίτη, Ισπανία
- UNHCR της UNHCR. (2017). Ηθικές ιστορίες της αρχαίας Κίνας [Online]. Διατίθεται στη διεύθυνση: //eacnur.org/blog/cuentos-moraleja-la-antigua-china/
- ΤΟΝΟΥΣ. (2005) Αρχαίοι μύθοι της Κίνας. ΤΟΝΟΥΣ. Ηλεκτρονική Εφημερίδα Φιλολογικών Μελετών, 10. [Online]. Διατίθεται στη διεύθυνση: //www.um.es/tonosdigital/znum10/secciones/tri-fabulas.htm#_ftn6
